Aletschgletsjer.

Vanuit Zermatt rijden we een stukje terug naar Brig. We staan op camping Brigerbad. De camping is niet bijzonder, slecht sanitair (wat vernieuwd gaat worden) en simpel in de rijtjes naast elkaar. Treinen en wegen sluiten het een beetje in maar het gevoel van ruimte is prima. Een heel groot pluspunt is dat Brigerbad, een groot openlucht-thermaalbad naast de camping ligt. Je krijgt polsbandjes bij je verblijf en mag onbeperkt zwemmen. En daar hebben Dex en Kiek even heel veel zin in na de bergcampings zonder zwembaden en meren. Er is voor ieder wat wils in dit grote complex. Bijvoorbeeld één van de langste alpine thermale glijbaan van Europa. Binnen en buitenbaden, verzorgde tuinen met terrassen waar je kunt zonnen en ontspannen. Een wellness en beauty afdeling en er zijn rotsblokken van waar je in het sportbassin kunt springen of het 'rivierbassin' waar je je met de stroom mee kunt laten drijven. Wat deze dagen nóg leuker en bijzonderder maakt is dat één van Kiek haar vriendinnen uit het dorp met haar ouders en zus langskomt. Zo lang naar uitgekeken en nu is het eindelijk zover! En als ze aankomen krijgt ze ook nog eens een lief tasje met kadootjes van haar andere vriendin uit het dorp! Die hadden ze meegegeven. Wat super lief! We lunchen lekker met elkaar en daarna vliegen de kinderen al naar het zwembad. We kletsen lekker bij en besluiten de volgende dag één van de mooiste uitzichtspunten te gaan bezoeken met elkaar.

De volgende dag nemen we vanuit de camping de bus naar Brig, daar stappen we met elkaar op de trein naar Fiesch. Deze stopt voor het station van de gondel. Bij de gondel vragen ze ons of we echt met deze bewolking naar boven willen.. We hebben alleen deze volle dag met elkaar dus we gaan met goede moed en wat schietgebedjes naar boven. We stappen uit de gondel bij station Fiescheralp op 2212 meter. Van hieruit nemen we de grote kabelbaan naar de bergkam met panorama hoog boven de Grote Aletschgletsjer. Hier op het View Point Eggishorn heb je een spectaculair bergpanorama! Als wij uitstappen zien we alleen een glimp van de gletsjer onder ons.. verder zien we nog geen enkele top, alleen maar bewolking, maar ergens zien we een vleugje blauw komen, zo lijkt het.. We zeggen tegen elkaar dat we net zolang blijven zitten totdat de bewolking opgetrokken is ;-) De kinderen zijn weer van alles aan het bekijken en lopen veel te dicht langs de rand.. Vooral Dex kan smakelijk lachen met zijn stunten waar mijn hart van stilstaat. Hij doet het express om te stangen maar hier is de afgrond diep! En levensgevaarlijk.. Hij -neemt geen risico op het leven- zegt hij altijd maar hij heeft ook zeker nog niet altijd door wat de gevolgen kunnen zijn van gedrag en durf. We gaan eerst op de stenen zitten om te lunchen en genieten al van deze bijzondere plek. Je voelt dat je hoog bent en je hoort enkel het geluid van watervallen, af en toe een vogel en de wind. Wat is het gezellig zo met elkaar, Ninthe en Dex maken volop grapjes en Nova en Kiek zitten maar te kletsen en te giechelen. Ze zijn aan elkaar gewaagd en hebben sterke benen dus na de lunch wandelen we naar de hoofdpiek van de Eggishorn. We moeten af en toe flink klimmen want het zijn grote stenen en rotsen waar we overheen moeten. En sommige stukken echt rakelings langs de afgrond. We maken duidelijk dat ze voorzichtig moeten lopen en dat doen ze.

De Aletschgletsjer is de grootste en één van de langste gletsjers van Europa. Gelegen in het Zwitserse kanton Wallis. Het maakt deel uit van het UNESCO Werelderfgoed Zwitserse Alpen Jungfrau-Aletsch. De gletsjer is ongeveer 23 kilometer lang en heeft een oppervlakte van 81,7 km². De gletsjer bevat ongeveer 11 miljard ton ijs! Maar net als andere gletsjers, heeft de Aletschgletsjer te lijden onder de klimaatopwarming en smelt. Sinds 1870 is er al veel ijs afgesmolten en is de dikte verminderd. Met het oog op de toekomst doe je er goed aan de Aletschgletsjer zo snel mogelijk te bezoeken, want het ijs smelt in rap tempo. Uit metingen van het Pro Natura Center Aletsch blijkt dat de Aletschgletsjer jaarlijks tot 50 meter in lengte krimpt en zich ook aan de randen sterk terugtrekt.

In 1860 bereikte de gletsjer zijn laatste maximale lengte. De rand van het ijs reikte tot Riederfurka, ongeveer 200 meter hoger dan nu. Sindsdien trekt de Aletschgletsjer zich voortdurend terug, wat duidelijk te zien is aan de kenmerkende lijnen van lichter materiaal aan beide zijden van de gletsjer.

De Aletschgletsjer gezien vanuit de Eggishorn (de hoofdpiek waar wij ook naartoe gewandeld zijn) waarop te zien is hoeveel de gletsjer al is gesmolten ten opzichte van 1860.

Rond 1860 kwam de gletsjer nog tot de stippellijnen en was toen 3 kilometer langer en ruim 200 meter dikker. Maar het kan erger. Onder meer bij het vlakbij gelegen Grindelwald, waar de gletsjer honderd jaar geleden nog tot de rand van het dorp kwam. Volgens deskundigen kan deze gletsjer in de komende vijftig jaar compleet verdwijnen.

Nu wij zo tijdens de wandeling naar de hoofdpiek over de stenen zijn geklommen, vroeg ik me af hoe die stenen op deze manier op de Eggishorn terecht zijn gekomen. Ik heb het opgezocht; de Aletschgletsjer heeft in al die jaren het gesteente geschaafd, gekrast, gesleept en geploegd, waardoor er grote afzettingen van steenpuin zijn achtergebleven.

We hebben een prachtig 360° uitzicht vanaf de hoofdpiek op de Eggishorn. Wow! De bewolking trekt flink omhoog gelukkig :-) We lopen de route weer terug en gaan vervolgens heerlijk op het zonneterras van de gezellige Horli-Hitta hut zitten. Hier drinken we wat en genieten we van een punt taart, omringd door een panoramisch uitzicht die je belevenis op het View Point Eggishorn compleet maakt. Eigenlijk willen we gewoon blijven kijken, zitten en stil zijn..

Maar dat werkt niet met kinderen, ha ha, dus we pakken de rugzakken weer in en gaan nog lekker een tocht lopen. Hierboven is het vrij steil dus we nemen de kabelbaan terug naar Fiescheralp en van daaruit lopen we terug naar het dal. Het is een lange afdaling met af en toe wat steile stukken ;-) maar we redden het! De kinderen kúnnen niet meer, zeggen ze.. benen zijn moe en trillen zelfs.. Als we het dorp bijna inlopen zien we een restaurantje met een pizza oven. Het is al 18.30u en we moeten ook nog met de trein en bus terug. We zijn hongerig dus we gaan lekker eten. Wat is dit weer gezellig! De praat komt terug als de buiken gevuld zijn. Dit kwam precies goed uit. Ze krijgen nog een ijsje voor onderweg naar de trein en na 10min staan we op het perron en weer 10min later zitten we in de trein! Wat een heerlijke dag! Nova mag bij ons logeren in de camper en de meiden zijn héél blij. De volgende ochtend kunnen ze nog lekker zwemmen en in de middag na de lunch zwaaien we Wouter, Marie- Louise, Ninthe en Nova weer uit en blijven wij nog een paar dagen op deze camping. De temperaturen lopen behoorlijk op, 30 graden en we kunnen hierdoor niet meer wandelen met Bink dus de wandelingen op de planning vallen af.. komt wellicht een andere keer als we ooit terugkomen. Een paar dagen niets doen voelt wel even als vakantie maar hierdoor gaan we ook alweer stukje bij beetje aan thuis denken. We hebben -nog- maar een paar weken.. De reis zit er bijna op.

De vriendinnen boven op de Eggishorn.

Binnen een minuut of 10 dat we boven staan is de bewolking al flink omhoog getrokken. We zagen eerst maar een klein beetje gletsjer.

Die Dex, hij zit op het randje!

Eerst maar lekker eten.

Jaaaaaa. En natuurlijk een foto voor de gletsjer.

Op naar de hoofdpiek.

Even goed kijken hoe de route loopt en op de rest wachten.

Wat een gezelligheid.

Daar gaan we.

Achter elkaar aan.

Even wachten weer, hij loopt vaak voorop :-)

Het uitzicht aan de andere kant.

Daar komt de rest al aan..

We beginnen aan de klim, de volwassenen tussendoor want af en toe moet er een hand gegeven worden om omhoog te komen.

Wouter, Ninthe en Dex lopen altijd voorop.

En wat bloemetjes die tussendoor groeien.

Wat een uitzicht!

Dit is een gevaarlijk bochtje en ze lopen zo goed!

Genieten van die meiden hun geklets.

Jaaaaa! We zijn er :-)

Hij leunde eerst tegen de hoge steen rechts aan.. daar zit niets onder, ja, afgrond.., dus hij moest even omhoog gaan zitten.. en dan ga je gewoon door met grapjes maken..

Die chinezen!! We lagen helemaal in een deuk! Ze durfde niet meer weg.. allemaal met hun stokken prikken op de rotsen, en voetje voor voetje schuifelen.. het ging uiteindelijk goed, maar wat hebben we gelachen..

Samen met m’n grapjas.

En met z’n allen..

Echt die jongen.. argh! Ligt hij te ‘chillen’ zoals hij zelf zegt.

Wat een uitzicht! In het echt is het nog zoveel mooier!

Nog eentje dan..

Wouter en Stefan lopen nog verder de top op naar voren. Wij blijven zitten. Dit is het mooiste uitzicht!

Deze liggen ook in een deuk!

Ik loop nog een klein stukje verder.

We lopen weer terug.

Nova maakt nog een foto van de moeders :-)

En ik nog van de meiden met een mooie witte achtergrond.

Ze wachten op de moeders..

Zo schattig!

Dat touw is toch wel erg leuk!

Samen klimmen.

En even poseren..

Laatste stukje!

Hier zie je de verwachting van het smelten van de gletsjer met jaartallen erbij.

Daar zitten ze..

En met z’n allen! Tijd om taart te halen..

Lekker bij Kiek op schoot.

Het zijn zo net Chinezen ;-)

We gaan lekker wandelen in het groen.

Ook een mooi uitzicht!

Het leek erop dat er een groep koeien achter ons aan kwam het pad op (die meiden gillen en in de stress) maar gelukkig sloegen ze op het laatst linksaf.. we hebben zo gelachen!

En natuurlijk snijden we weer af waar dat mogelijk is, ha ha!

Het was even druk met passeren..

Wat een fijne paadjes.

Hele steile stukken..

Een bijzondere rups..

We zijn er bijna!

Stefan klimt nog een keer met Bink omhoog boven de camping, is wel leuk om te zien.