Alberobello.

We vertrekken richting de hak. Fijn dat we weer op het vaste land zijn. In de teen zijn bijna geen campings of camperplaatsen (en vaak niet open) dus we proberen twee dagen flink door te rijden om in de hak uit te komen. Ik had prachtige campings gevonden maar ik kwam er via de anwb site achter dat ze bijna allemaal dicht waren, heel gek, het was niet duidelijk op de eigen websites te zien. De enkeling die wel open was toch even gecheckt via park4night en daar stond bij de reviews dat er veel glas op het strand lag. We nemen geen risico, wonden aan voeten of hondenpoten kunnen we niet gebruiken. In de hak zijn ook bijna geen camperplekken of agriturismo te vinden en ik ga bijna een hekel aan dit land krijgen.. Waarom voelt het hier zo verlaten, zo vies en is er veel slecht aangegeven? Het geeft ons overal een beetje het gevoel van vergrijzing en armoede. En die smerige wc’s zonder bril en die koude douches of maar 3 minuten warme douche met munten als je geluk hebt, ben ik ook helemaal zat! Je hebt weleens van die momenten; komt de premenopauze er misschien aan? Is het zelfmedelijden? Het is vreselijk ;-) ha ha.

We besluiten om alleen de hoogtepunten nog te pakken en dan zsm door naar Griekenland te varen met de grote boot. We wilden eigenlijk eerst naar Albanië maar onderin Albanië komt er wat regen aan en in Griekenland niet. Dus dan maar direct naar Griekenland en dan gaan we later via het vasteland naar Albanië. Op zoek naar een agriturismo richting Brindisi (de haven) en vlakbij Alberobello want we zijn nu zo dichtbij dat we de trulli huisjes echt wel willen zien! We zetten de camper op een grote P vlakbij het centrum van Alberobello en gaan eerst tickets boeken voor de boot naar Griekenland. Dat gaat ook niet vanzelf. Nederlandse maatschappijen die het voor je kunnen regelen nemen niet op. De ‘camping on board’ overtochten zijn vanaf januari 2025 niet meer toegankelijk. Met on board kun je namelijk gewoon met je huisdier in je camper slapen, ideaal. Bijna geen stress. Als je de verkeerde tickets boekt moet je hond met muilkorf op het dek in een kennel. Dat gaan we absoluut niet doen. We hebben dus een hut nodig om te slapen waar je hond mee naar binnen mag. Dat is uiteindelijk gelukt maar het ging weer niet vanzelf.. Na de boeking gaan we wandelend richting de trulli huisjes. De overnachting regelen we wel als we terugkomen.

Alberobello is de ‘hoofdstad’ van de trulli huisjes waar het oude centrum bestaat uit kronkelige straatjes waarlangs meer dan duizend traditionele ronde witte huisjes staan. Ze hebben een kegelvormig dak. De kegelvormige daken zijn soms versierd met symbolische, religieuze of ronduit mysterieuze symbolen – naar verluidt om het kwaad buiten de deur te houden. Sinds 1996 zijn alle trulli in Alberobello die de tand des tijds hebben doorstaan (en die tot de dag van vandaag grotendeels bewoond worden) toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van Unesco. Met name de trulli langs de drukste straten zijn goed onder handen genomen en omgetoverd tot souvenirwinkels en restaurants. Wij zijn er nu in het voorseizoen maar het is nu al toeristisch. Het is heel leuk om het te zien maar prima voor een paar uurtjes.

Er zijn ook nog genoeg authentieke trulli te vinden. We mogen er bij eentje naar binnen, ze zijn sober: simpele, stenen huisjes zonder raam of schoorsteen. De vroegste bewoners van het dorp waren dan ook straatarm horen we. De leefomstandigheden van de landarbeiders werden door de bouw van de huisjes wel een stuk beter: binnen werd het niet zo snel vochtig en de ruimtes bleven relatief koel in de zomer en warm in de winter.

Naarmate de welvaart in het gebied groeide, werden ook de trulli wat luxer. Ze begonnen uit meerdere delen te bestaan, elk met een eigen kegeldak, en kregen ramen en schoorstenen. In ondergrondse bassins werd regenwater opgevangen, dat men voor allerlei doeleinden kon gebruiken.

Na een paar uur door het stadje wandelen, en winkeltjes bekijken, strijken we even heerlijk op een terras neer. We bestellen een antipasta en lekker koud drinken. Even bijkomen. En positief naar deze stad en Italië proberen te kijken. We gaan afronden in dit land en op naar Griekenland. Wat zal dat land ons gaan brengen?

Op naar het centrum.

Lekker ronddolen en kijken.

‘Tekenen’ met je vingers op de tegels. Ze vermaakt zich altijd.

Altijd even aaien.

We mogen binnenkijken in een ouderwetse trulli.

Prachtig zo’n plafond!

Mooie winkeltjes in het centrum.

Dat hebben we wel even verdiend.

Weer terug naar de camper.