Camping Rancone Lodge.

We rijden van de toren van Pisa door naar camping Rancone Lodge. Een bekende camping, we zijn hier twee jaar geleden geweest. Heerlijke plek! Er stroomt een beek langs de camping waar de kinderen op een band doorheen kunnen drijven, er is een zout zwembad (was nog veeeel te koud), er lopen schapen in het midden van de camping met belletjes om hun hals (net als de koeien in de bergen), sanitair en buitenkeukens staan onder mooie grote tenten waar heerlijke muziek uit de boxen galmt, er is een loungeplek met restaurant ook onder prachtige tenten, mooie ligstoelen en parasols op plekken langs de beek, en lieve Marzia die yoga lessen geeft en massages.. kortom; dit is echt een prachtige camping waar je ingerichte tenten, kamers (in een oud huis), een volledig ingericht huis of kampeerplekken kunt boeken. Dit jaar is er er ‘een straatje’ voor campers gemaakt en daar konden we nog tussen.. We kwamen naast een ontzettend leuk Nederlands stel te staan! Af en toe kletsten we gezellig en de laatste avond hebben we met elkaar geborreld. Onze eerste borrel in al die weken :-) niet goed voorbereid met hapjes etc maar echt héél leuk! Dex en Kiek gingen laat naar bed, ze hadden een boerderij gebouwd online, helemaal blij, en de volgende dag hadden ze tijd om bij te komen op weg naar Venetië.

Op maandag en dinsdag was het restaurant dicht maar het kwam goed uit want ik had dinsdagavond een online workshop met een HB kenner, gespecialiseerd in UHB (uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen). Het onderwerp was onderwijs. Kinderen die moeite hebben met onderwijs. Het duurde meer dan twee uur en ik kon heerlijk rustig aan een tafel in het restaurant zitten. Was zo fijn! Die dag was ‘toevallig’ flink mis gegaan met Kiek en Snappet. We hadden de dagen in Florence geen huiswerk gemaakt en de middag in Pisa ook niet. Kiek was het al een beetje zat om veel bezienswaardigheden te bekijken in Florence. Schilderijen vind ze wel leuk maar liever ging ze alleen nog shoppen. Maar er was geen Zara kids dus dat viel een beetje tegen. Ze mist ook haar vriendinnen en wil gewoon soms niets. Dan is ze alles zat. En dat begrijpen we ook. Dit is maar heel af en toe, dus we maken ons geen zorgen verder maar de momenten met eten (waar ze nooit problemen mee heeft), school en naar bed gaan zijn vaak intens met HB kinderen. Die laatste twee zijn een uitdaging. Dus ook wat slaaptekort..

Die dinsdag dat we bij Rancone Lodge stonden opende ze snappet en stonden er twee toetsen klaar en veel ‘herhalingen’ in taal. Voorzetsels, werkwoorden en zelfstandige naamwoorden.. en veel rekenopdrachten. Snappet laat direct zien of iets goed of fout is. Goed is een groene krul, fout is een schuine rode streep en een rode balk. Voor haar is dat niet zo fijn.. (faalangst) en het waren veel opdrachten met dezelfde herhalingen.. Pats! Schreeuwen, schreeuwen, schreeuwen.. ik ga dit niet maken! Ik doe het niet! Ik kan dit al makkelijk! Maar achteraf zei ze ook dat ze het moeilijk vond. En dat is iets wat we zien. Veel herhalingen zijn finest voor deze kinderen maar de faalangst komt boven als het ‘moeilijk’ word. En omdat ze veel al weten, het zijn snelle denkers en ze hebben veel prikkels nodig op het gebied van informatie, willen ze alles snel. Maar zodra Kiek iets niet weet, wat bijna nooit zo is, gaat ze op slot. Is het stom! De leerkuil noem je dat. Ze heeft nog niet geleerd om toch door te zetten, om de tijd te nemen iets te gaan begrijpen, dat je moet leren te leren. Maarrr.. ik vraag me ook direct weer af, bestaat er wel een leerkuil? Ik begrijp de theorie maar m’n gevoel zit ergens anders.. Kinderen hebben van nature de drang om te leren. Ik heb dat zelfs nu ook nog. Maar op school moeten ze in de kleuterklas allemaal dezelfde kleurplaat inkleuren. Moeten ze allemaal tegelijkertijd de letters leren terwijl er ook leeftijdsverschil in een klas zit. Niet alle kinderen zijn er op hetzelfde moment of dezelfde leeftijd aan toe. Dit schuurt bij mij enorm. Ik ben zelf heel creatief en merk dat daar weinig ruimte voor is onder schooltijd. En als je bijvoorbeeld minder goed of minder interesse hebt in rekenen dan gaan we héél veel extra tijd steken in dat rekenen om maar op niveau te komen. Maar is dat niet zonde van de tijd voor je kind? Want als jouw kind het niet leuk vind om te rekenen, dan gaat hij later echt geen beroep uitkiezen waar hij/zij dat veel moet doen. En anders is er een rekenmachine. Of leer je het dan opnieuw. Die tijd die er is als je klein bent en dus nog echt weet wat je leuk vind, van nature, kun je misschien veel beter in taal of tekenen stoppen als dat je talenten zijn zodat je dat kunt ontwikkelen! Raken we onszelf niet kwijt in het onderwijs? We gaan er als 4-jarige kinderen in, vol verwachting om te leren wat we leuk vinden, en we komen er als 12-jarige uit met over het algemeen geen idee te hebben met wat je talenten zijn en wat je echt leuk vind! Je skills vallen ook vaak een beetje tegen want zelfs de middelbare schoolverlaters weten niet hoe je belastingaangifte moet doen, wat er nodig is om je bedrijf op te starten, om te plannen in het huishouden, om je eigen groenten te verbouwen, om te koken en om ons op een natuurlijke manier in leven te kunnen houden. En ja, ze kunnen dan misschien wel hele moeilijke sommen uitrekenen maar hebben we dat nog nodig in de toekomst? Met alle machines en AI.. Robots.. Wat voor toekomst krijgen onze kinderen?

Ik ben zelf ook wel meer van de unschooling gedachte.. Ik denk dat kinderen reeds volwaardige, autonome wezens zijn, en dat ze intrinsieke motivatie hebben om volwaardige volwassenen te worden die meedraaien in de samenleving. Als kinderen maar in een inspirerende, liefdevolle omgeving opgroeien, kunnen ze alles leren wat ze nodig hebben om zelfstandig te kunnen leven. Maar in deze tijd is dat toch ingewikkeld. Want wij ‘moeten/mogen’ als man en vrouw beide werken om hypotheek en boodschappen te kunnen betalen. En als we dan vakantie hebben zijn we mega blij dat we het financieel redden om óp vakantie te gaan. In een rijtje rijden we achter elkaar aan met tent of caravan om ergens neer te strijken en te ontspannen.. Wat niet altijd ontspannen is want je kinderen luisteren niet, je eten kookt over, het regent 6 dagen achter elkaar, de uitjes vallen tegen, er is ruzie met je partner en de kinderen slaan elkaar de hersens in. En dan heb je ook nog geeneens een boek gelezen.. Blij om vervolgens weer naar huis te gaan, want daar heb je meer ruimte om je heen, maar je hebt wel veel geld uitgegeven en het moet wel weer verdiend worden om volgend jaar weer te gaan.. dus hetzelfde patroon herhaald zich. Waar halen we de tijd vandaan om onze kinderen te inspireren en echt bij ze te zijn zodat we weten wat er in hun leeft? Wie ze in essentie zijn? En dus ook wat ze nodig hebben?

Hoe druk Dex vroeger ook was, zodra wij in de bergen waren hadden wij ‘geen kind’ aan hem.. Hij liep met 4 jaar oud al uren mee. Nooit zeuren, nooit moe. Ik nam altijd van alles mee zodat we met een vergrootglas insecten konden bestuderen, maar ook veel ‘schatten’ mee konden nemen. Hij had al jong een Zwitsers zakmes, een kompas, zaklamp en van allerlei potjes om te verzamelen. Hij is nooit bang en altijd positief en opgewekt. Wat we nu na jaren school merken is dat hij al jong een soort 2e versie van zichzelf heeft ontwikkeld, een soort ‘masker’ om zichzelf te beschermen. Zodat hij wel aansluiting kon vinden met leeftijdsgenootjes. Zodat hij niet altijd ‘buiten de groep’ viel. Dit heeft hij niet door gehad en is natuurlijk niet expres gebeurd. Dit is een overlevingsmechanisme wat hem ook daadwerkelijk heeft geholpen. Heeft laten overleven. Nu hij met gelijkgestemde in de klas zit zie je dat het steeds minder aanwezig is. Minder nodig. Het is zo fijn dat we nu constant met z’n vieren zijn. We hopen dat we dit stukje weer een beetje achter ons kunnen laten en dat hij met meer zelfvertrouwen de puberteit in gaat. Meer verbinding met elkaar en met zichzelf.

Kiek daarentegen is altijd ogenschijnlijk heel makkelijk geweest. Maar ze is toch ook pittig in haar karakter. Maar altijd verlegen en rustiger. Ze is heel bijdehand en snel maar dat laat ze niet altijd zien. Nu met het huiswerk gaan we opnieuw kijken hoe we het in gaan vullen. De workshop was verhelderend. Ik kon ook nog vragen stellen (wat ik dan spannend vind) maar het was wel m’n kans en ‘toevallig’ was de workshop al weken geleden vastgezet en precies op deze dag gebeurde dit alles. Dat voelde als niet voor niets. Dus ik stelde m’n vragen. Ik kreeg als advies niet door te drukken met Snappet. Frustratie is stoppen. HB kinderen kunnen in 3 jaar tijd de hele basisschool doorlopen. Je bent maar 1x op reis, geniet daarvan zei ze. Duidelijk en helder. En op het laatst benoemde ze nog dat snappet geen HB onderwijs is dus ik ga met m’n eigen materiaal wat ik thuis al verzameld had verder. Een nieuw plan maken.. Ook heb ik Les van Tes nog niet ingezet, thuis had ik al lessen bij haar ingekocht voor onderweg. Zij is een juf die je onderweg helpt met onderwijs. Ik ga haar mailen en samen nog aanvullingen zoeken. Blij dat ik haar achter de hand heb. Voelt heel fijn. Een juf op je beeldscherm doet misschien ook wonderen ;-)

Al met al genoeg gedachtes hier gedeeld. Van links naar rechts.. Het blijft me bezighouden. Eenmaal in het onderwijs kun je bijna niet terug naar thuisonderwijs. Thuisonderwijs is (niet zomaar toegestaan) en heel pittig, kost veel tijd (kun je bijna niet meer uit huis werken) en het is fijn om je dan ook in een groep te bewegen die dat met elkaar uitwisselen, die zijn er ook. Ook op zondag kun je met initiatieven meedoen. Super fijn dat we dit nu wel voor 5 maanden tijdens het reizen kunnen doen. En als ouders kun je natuurlijk ook heel veel doen naast school. Knutselen, creatieve activiteiten, de natuur in gaan, muziekinstrumenten spelen, noem maar op. En dat werkt voor ons heel goed. Dex mist het leren hier, alleen snappet is te weinig, hij is echt een schoolkind. Voor Kiek vind ik dat lastig om te zeggen. Maar voor ons werkt school goed en blijf ik constant kijken wat ernaast nodig is. Want de leerkrachten doen ook hun best en zijn ook gebonden aan hun tijd en mogelijkheden. Dankbaar dat we er even uit konden stappen en vanaf een afstand kunnen zien wat de patronen zijn. En dat we nu veel van andere skills bij kunnen brengen. Andere talen, vrienden maken, topografie, hoe werkt het weer? en het klimaat, geschiedenis, andere gebruiken in landen, afrekenen en geld terugkrijgen, koken, afruimen, afwassen, camper schoonmaken en legen. Veel gesprekken voeren, vragen beantwoorden die vaak zomaar op poppen.. en ruzie maken, het vooral weer goed maken met elkaar (wat het belangrijkste is), rekening met elkaar houden, overleggen, spelletjes spelen en buikpijn hebben van het lachen!

We zijn een aantal dagen op de camping gebleven om even een rust in te bouwen. Kiek en ik hebben 2x yoga gedaan om 8u ‘s morgens, we hebben ons laten masseren, ik heb eindelijk een boek gelezen, een roman, dus geen leerboek ;-) Dex heeft dammen gebouwd en ze hebben samen lekker in de rivier gespeeld, volledig in fantasie weer eilanden gecreëerd en routes bedacht. En we zijn heerlijk uit eten geweest! Wat was dit een fijne plek om weer een nieuwe balans te vinden!

Ze is zo lenig!! Als baby kon ze al heel goed allerlei yoga oefeningen..

Om 8 uur, naast de beek, het geluid van de natuur, de eerste zonnestralen.. wat een ontspanning.

Is allemaal easy.. :-) zegt ze.. gelukkig zien jullie niet hoe ik ernaast zit.. ha ha ha!

Een beetje hulp van Marzia nodig.. maar..

Het lukt! Zo knap!

Tijd voor massage.. daar houd Kiek wel van :-)

Lego bouwen en de tafels leren in een spel gaat hier nog helemaal goed!

Er hangen overal hangmatten waar je gebruik van kunt maken.. heerlijke plek voor een boek :-)

Vanuit de hangmat zie ik Dex en Kiek gaan. Heerlijk!

Bink ligt ook heerlijk te ontspannen. Af en toe kijkt hij op om te checken of we er alle vier nog zijn.

Uren kletsen met elkaar..

Wat hebben we toch een geluk met jou!

Je bent zo braaf!

‘s Avonds na het eten lopen we nog een rondje over de camping. We lopen via de rotsen en beek terug naar de camper. We durven niet goed te kijken maar denken echt dat er een grote slang onder 1 van de rotsen zit. Brrrr.

Deze vogel komt ieder jaar terug. Marzia was ‘s morgens al zo blij dat ze hem zag.. Hij eet de kleine visjes uit de beek.

Zo gezellig voor je camper..

Iedere dag gaat ze de schaapjes aaien.. uren kan ze er zitten.. Er is de dag ervoor nog een lammetje geboren. Heel schattig!

Proost op ons!

Dex vind brood met smeersels altijd een goed idee!

De lekkerste pasta ooit! Kaas en citroen :-) Stefan en ik delen hem..

Kiek lust bijna alles! Ze houd van salades.

Altijd spelletjes ;-)

Dex en pasta’s! Kiek kiest deze ook.

Ik heb rosbief, aardappeltjes en zoete wortels.. om je vingers bij af te likken..

Stefan heeft een heerlijke parmigiana di melanzane.

Kiek en Stefan gaan voor warme appeltaart in vanillesaus..

Ik voor cheesecake met bosvruchten. Dex zoals altijd vanille ijs maar daar heb ik geen foto meer van. Wat een luxe!