Griekenland.
- stefanpoirot3
- 20 apr
- 2 minuten om te lezen
We reden gisteren van Ostuni naar de havens van Brindisi. Op naar de grote boot naar Griekenland. Stefan is natuurlijk héél veel gewend op schepen etc. en is wat dat betreft ook nooit bang maar ik was wel bang.. Ben nooit over het kijken van de Titanic heen gekomen :-) en Dex heeft hem nooit afgekeken. Wij zijn ook niet van de spannende films.. beetje hooggevoelig zoals velen weten dus dat gaat vaak niet echt lekker samen. We waren ruim op tijd zodat we ruimte hadden om nog te koken, Bink uit te laten en de spullen te pakken. Ook moesten we even goed kijken waar we precies moesten zijn.
In Ostuni hadden we rond 16u al gegeten zodat we evt bij de boot nog konden koken maar wel iets makkelijks konden maken met de 2 pitjes. We hadden allemaal geen honger meer. We pakten de tassen in en namen genoeg eten, fruit en water mee. Ook de brokken en drinkbak voor Bink gingen in de tas. Bij mij steeg de spanning wel wat, ook of dat het met Bink goed zou gaan. Ik wilde hem geen muilkorf om doen, staat op veel plekken als verplicht in Italië maar niemand doet het. Ik deed hem in de draagzak, even voor de zekerheid, kwa spanning voor hem. Hij sprong er zelf al een stuk in, ging tegen me aanhangen en was direct rustig. Als hij maar bij je is dan is het altijd goed.
We parkeerde de camper op de boot en sloten de camper goed af. Hup, het schip op, inchecken en op zoek naar onze hut. Nadat ik m’n lieve nicht had gesproken, was ik al rustiger want ze verzekerde me dat er altijd genoeg reddingsboten zijn tegenwoordig, ha ha! Dus onze spullen in de hut geïnstalleerd en het dek op. Frisse lucht en op zoek naar een evt uitlaatplek voor Bink mocht het nodig zijn. Die was er dus niet bleek al snel ;-) maar goed, we wandelde lekker op het dek om te zien hoe het allemaal in z’n werk gaat op zo’n groot schip. Het was al donker en we zagen allemaal lichtjes aan de kant. De havenmedewerker kwam aanlopen en gooide de trossen los. Oh jee, dat was wel even heel spannend.. wat een belevenis. De motoren gingen harder werken en we voeren weg..
Opmerkingen