Lago di Braies.

We reizen goed en gaan door naar Lago di Braies. Lago di Braies ligt in het noordelijke berggebied van de Dolomieten. Het is hier zeer toeristisch en dus erg druk. Ik heb me goed ingelezen en we gaan daar op een parkeerplaats staan waar we voor 19u ‘s avonds door de hefboom moeten zijn. Om 19u sluiten de parkeerplaatsen en zijn de dagjes mensen weg. Alleen de campers staan dan nog op de P (je kunt er dus niet meer vanaf ;-) en mogen daar overnachten voor €15. Overdag kost het je nogmaals €15 maar dat is veel goedkoper dan een camping. Je hebt geen stroom en douches maar ach.. we zijn gedoucht en hebben een koelkast vol eten en drinken.. zonder stroom overleven we het zeker 3 dagen dus super goed te doen voor een nacht. We rijden de camper de P2 op, en gelukkig vinden we nog nét een plekje waar we tussen passen. Je hebt hier 3 parkeerplaatsen, P1 is een stuk terug en verder van het meer af. Wij staan nu op P2 wat ook wel parking ‘Ponticello’ wordt genoemd. Vanaf deze parkeerplaats wandel je in 10 minuten naar Lago di Braies toe. Er zijn 150 plekken. Na 19u zijn er nog zo’n 30 campers en iedereen zet zijn camper ‘s avonds aan de rand met de neuzen naar voren, zodat het de volgende dag met de drukte, makkelijker weg te rijden is.. P3 is nog dichter bij het meer maar ook weer duurder. We koken en eten eerst lekker en wandelen vervolgens naar het meer. Lekker rustig in de avond en we zijn benieuwd..

Lago di Braies wordt ook wel de Pragser Wildsee genoemd. Dit komt doordat de Dolomieten tweetalig zijn: er wordt zowel Duits als Italiaans gesproken en ook (plaats)namen zijn er in beide talen. Voor de Eerste Wereldoorlog behoorden de Dolomieten tot Oostenrijk, meer specifiek tot het Oostenrijkse Tirol. Na de oorlog, in 1919, werden de Dolomieten echter toegewezen aan Italië. 

De grens tussen Oostenrijk en Italië liep vroeger dwars door de Dolomieten. Het noordelijke deel, inclusief gebieden zoals Zuid-Tirol, behoorde tot Oostenrijk, terwijl het zuidelijke deel tot Italië behoorde. Na de Eerste Wereldoorlog werd de grens verlegd en kwamen de Dolomieten volledig in Italië te liggen. 

Lago di Braies is een natuurlijk meer dat is ontstaan nadat een aardverschuiving de Braies rivier blokkeerde. Het meer ligt op een hoogte van 1500 meter boven zeeniveau en is 36 meter diep. Je vindt het meer in de Braies vallei, het maakt deel uit van natuurpark Fanes-Sennes-Braies. Het meer wordt omgeven door het imposante Seekofelmassief. Dit gebergte is maar liefst 2810 meter hoog.

Wow! Wat is dit prachtig! De ruige bergen, vele naaldbomen en het smaragdgroene water maken dit een waanzinnige plek! We staan even in stilte te kijken. De zon gaat bijna onder en de bergen krijgen een mooie gloed. Dex wil graag nu al in een bootje het meer op dus we besluiten te gaan. Over een half uur moeten we al terug zijn en daardoor hebben we een speciale prijs ;-) Dex en Kiek willen natuurlijk ook een keer roeien en we wiebelen daardoor wel lekker heen en weer, Bink vind het maar niks.. Arm beest.. Maar we genieten van de stilte en het prachtige uitzicht! Als we weer aan de kant zijn lopen we nog een stukje om het meer heen.

We slapen goed die nacht en de volgende ochtend is het direct mega druk op de parkeerplaats. Het staat in no time vol. Stefan betaald direct weer voor de dag en na ons ontbijt lopen we weer via het bos naar het meer. Ongelofelijk hoe druk het is. En een rij voor de bootjes! Niet te doen! Blij dat Dex de avond ervoor al wilde varen.. We passeren de grootste drukte en gaan met de klok mee het wandelpad rond het meer op. Dit is een wandeling van 3,6 km en daar doe je zo’n anderhalf tot twee uur over. Aan het einde van de wandeling aan de oever van het meer staat een kleine kapel met een bijzondere geschiedenis. Tijdens de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog werden honderdzevenendertig politieke gevangenen uit Duitse concentratiekampen naar het hotel aan de oevers van het meer gebracht. Een SS-commandant hoopte de gevangenen in te kunnen ruilen voor zijn eigen veiligheid. De gevangenen baden in de kapel voor hun vrijheid.

We zien het smaragdgroene water nog niet maar helder en koud is het wel..

Daar gaan we!

Dex wil ook roeien, hij doet het heel goed!

Ik hoop vooral dat we niet omkiepen..

Hier begint het etteren al..

Het is dat je niet in het meer mag zwemmen, anders had ik hem een duwtje gegeven ;-)

Kiek wil het natuurlijk ook proberen, het is best zwaar en we gaan niet echt meer in een rechte lijn.. ha ha! Bink vind het maar niets.. hij kruipt snel op schoot.

Het boothuis.

We zijn weer op de parkeerplaats.

De volgende ochtend! Daar is het smaragdgroene water.

We zijn klaar voor een rondje om het meer.

Door de bootjes is het water niet glad.. dat heb je wel bij zonsopgang als er nog niemand op het water is. Voor de echte fotografen kun je het eerste bootje huren voor €150 om je foto’s Instagram proof te schieten..

Het is een fijn pad.

Steentjes gooien..

De selfie!

Een lieve vrouw maakte deze foto!

Toch nog even klimmen in de beek. Er stroomde maar héél weinig water.

Het is prachtig!

Laatste stukje..

Wat een plaatje!

Dex maakte deze van mij.

Wat een mooie kleuren.

Het kapelletje.