Toscane.
- stefanpoirot3
- 23 mei
- 6 minuten om te lezen
We namen de boot richting Italië. Ik was graag naar de rozenpluk gegaan maar we wisten al dat we niet omhoog terug gingen dus dan waren we enkel voor een dag plukken heen en weer gereden.. dat kostte ons veel tijd. En campings vinden, aansluiten bij de groep, wat doen Stefan en de kinderen als ik de dag weg ben, plus dat dikke oog waren de redenen om dat niet te doen. We reden eind van de ochtend van de camping in Griekenland weg. We waren vroeg bij de ferry, aten daar een makkelijke maaltijd in de camper, gaven een zwerfhond nog eten en drinken, keken de serie voetbal ouders (heerlijk!) en we wachtte geduldig tot we richting de ferry op konden stellen.. Het was zover. We waren klaar om richting de ferry te gaan waar we ook nog moesten wachten uiteraard. We rijden weg en Kiek begint te gillen! Hysterisch! We schrikken ons rot.. wat denk je? Een oorwurm over haar hand.. Kind kan daar echt niet tegen en blijft hysterisch snikken. Het is pikkedonker en ik maak met het lampje van m’n telefoon wat licht om dat beest dood te drukken.. We gaan richting de controle en ze blijft snikken.. ik denk serieus; wat zullen ze hier denken? Die denken dat we dat kind hebben ontvoerd! Ze doet zo haar best om te kalmeren maar het lukt niet.. we doen allemaal ons best. Ze is in ieder geval minder hard aan het huilen als we bij de controle zijn.. Onze paspoorten worden voor het eerst gecontroleerd. Die van Bink weer niet.. Ze komen toch de camper in om te controleren of we niemand mee smokkelen (denken we..) Bink blaft wel heel stoer om ons te beschermen en ik moet Bink naar buiten halen. Hij wil niet gebeten worden. Met een zaklamp loopt hij de camper door, gelukkig hebben we niemand in de badkamer gevouwen.. en hebben we ook geen nest puppies mee gesmokkeld.. We mogen verder rijden. Tijdens het rijden gilt Kiek weer.. weer een oorwurm.. het is pikkedonker.. ik ga maar weer met m’n lampje door de camper.. weer één, en weer één.. oh no! Ik gooi ze allemaal naar buiten, deur open, deur dicht, op een gegeven moment stopt Steef maar want ik word gek. Moet je nagaan hoe dat eruit heeft gezien.. ha ha! Een Nederlands gezin, gillend kind, licht aan, licht uit, deur open, deur dicht, ze willen niet op vallen maar vallen juist op.. Wat gooien ze toch naar buiten? Ik heb die hele camper op z’n kop gezet en bleef maar oorwurmen levend naar buiten gooien vanaf de mat of dooddrukken binnen als ze verderweg van de deur zaten. Kiek met inmiddels stromende tranen, helemaal in paniek en wij maar zeggen, ssssstttt Kiek, we mogen niet opvallen! Maar ja, waarom eigenlijk niet? Ha ha ha! Uiteindelijk hebben we er daar denk ik rond de 25 geloosd..
De vrachtauto’s werden streng gecontroleerd, ze schenen overal onder de bodems met zaklampen. Het duurde zo lang.. Kiek werd na een uur pas rustiger, het was zo zielig.. Wij waren blij dat we uit de camper met oorwurmen konden en hebben er zelfs daar op het dek nog een aantal dood gemaakt. Ze zaten zelfs in de garage.. brrr.. je krijgt overal kriebels. We konden lekker in de hut slapen zonder insecten. Het was rond 1.30u toen we gingen slapen. Kiek kwam tussenin, ze was zo moe en wilde dicht tegen me aan liggen. Ze sliep snel gelukkig. De volgende ochtend weer vroeg op en naar het dek. We zagen veel minder dan op de andere boten en gingen lekker binnen ontbijten. Ik zat ondertussen te genieten van de verschillende mensen. Je zag goed verschil tussen de Italianen en de Grieken. Heerlijk die talen door elkaar heen. We zijn nog naar het winkeltje geweest en Dex en Kiek mochten een knuffel en op hun IPad. Tijd vliegt. We konden de camper snel weer in en waren als de doods wat we aan zouden treffen.. Tijdens het rijden kwamen we weer af en toe een oorwurm tegen.. Kiek was gelukkig minder bang. Het was ook licht dus dat scheelde. We besloten een flink stuk door te rijden. ‘s Avonds om 20.30u kwamen we bij de camping aan waar we nu nog staan. In Toscane, net onder Florence. Even de regenachtige dagen overbruggen. Verder naar boven hoeven we zeker niet te rijden kwa weer. We staan middenin een bos op een mooie camping met zwembad. Het is eigenlijk te koud om te zwemmen (ik loop in een trui) maar Dex en Kiek zwemmen iedere dag want hier is eindelijk een zwembad.. met glijbaan. Dit wil dus echt wat zeggen.. ze zijn er aan toe. We zijn dus echt even aan het resetten en er moet een nieuwe route komen. Geen printer hier dus ik teken de landen na via m’n telefoon. We worden wakker zonder wekker, we ontbijten, we maken schoolwerk, we lunchen, Dex en Kiek gaan zwemmen, niet te lang uiteraard en daarna direct door onder de warme douche, ze hebben hier een douche met handdoek-radiator. Ik leg de droge handdoeken er dan al overheen en dan droog ik ze met warme handdoeken af, wat een luxe! We hebben het nog nooit zo mooi luxe gehad. Ze komen dan lekker warm uit de douche. Hup, de camper in en dan even een filmpje kijken onder een kleedje. Ze zijn helemaal gelukkig!
Kanttekening; tot vandaag was Kiek gelukkig want ze moest sommen maken die ze super stom vond! Automatiseren en het was STOM! Ze wilde zwemmen.. maar we maken eerst de sommen en als je klaar bent kun je zwemmen, maar door de regen was ze bang dat ze niet meer kon zwemmen dus ze wilde het omdraaien. Ze beloofde dat ze daarna echt zou gaan werken maar gisteren kwam ze haar belofte ook niet na en de komende dagen hebben we geen tijd voor schoolwerk. Ze legde vandaag uit ‘ik voel dan echt dat ik daarna goed ga werken maar als ik dan uit het zwembad kom dan is m’n hoofd dat gewoon vergeten, ik kan er echt niks aan doen!’ Ja ja.. we leren allemaal weer.. ze was aan het gillen, alle frustratie kwam eruit.. ik kan je zeggen; het duurde echt uren en uren.. Ze komt er zelf niet uit. Ze is ook nog maar 7, dus logisch maar ik heb het wel even een beetje gecontroleerd laten gaan om te zien wat ze zelf doet en wat ze nodig heeft. Ook voor op school als we weer terug zijn. Zien we stress, koppigheid, paniek? Wat gebeurt er en hoe hardnekkig is het? Ik ben blij dat ik hier de tijd heb. Het kwam uiteindelijk goed toen ik een formulier als hulp inzette die ik thuis al had gedownload en had geprint. Hiermee kon ze de antwoorden vinden dus eigenlijk wel wat gespiekt maar ook geleerd en in ieder geval afgemaakt zodat ze er geen stress meer van krijgt.
Afijn. Er is dus op de achtergrond veel gebeurd. Dekbedden zijn weer gewassen, kleding is weer op orde, alle hoekjes en gaatjes op oorwurmen gecheckt. Onder de hoes van Bink z’n stretcher zaten er nog een paar. Ik heb al zijn kleedjes ook direct gewassen. De hele garage leeg gehaald.. zaten er een paar, in een zak appels zaten ze zelfs.. je moet er niet aan denken dat je een hap zou nemen, ze zaten er echt in.. En ik zie er net weer 2 lopen.. hoe kan dit? Hebben we bij de boot boven een nest gestaan? Waarom kwamen ze toen ineens in de camper? Of vanuit Bink z’n mand? En de hele rit van de camping naar de boot hebben we er geeneen gezien..
Ach.. we horen voor het eerst geen blaffende honden ‘s nachts maar waaiende bomen. Regendruppels op het dak. Heerlijk! We hebben lekker gegeten, de Sound of Music film weer gekeken want we willen ook graag naar Salzburg op de weg terug richting Zwitserland. De nieuwe route staat, we weten wat we graag nog willen zien, we hebben lekker door het bos gewandeld en in de speeltuin gespeeld. Morgen vertrekken we naar de mooie stad Florence. Daarna gaan we naar de toren van Pisa, dan naar Venetië en dan gaan we, als het weer zo blijft, zakken naar Kroatië. Vanuit Kroatië naar Slovenië, Oostenrijk, Dolomieten en Zwitserland. Nog een aantal steden te gaan. We hebben ook echt zin om te wandelen en dat kan heel goed in Kroatië maar eerst zullen we een camping met zwembad in Istrië zoeken want daar zijn Dex en Kiek héél erg aan toe. En misschien ook eens leuk om andere kinderen te ontmoeten. Tot nu toe heeft alleen Dex 1 vriendje gehad, maar 1,5 dag en toen ging hij weer verder. Kiek heeft nog met geeneen meisje kunnen spelen. Voor nu is dat prima, ze zijn ook graag samen maar in de komende weken zal het wel weer heel leuk zijn.













Opmerkingen